Araç park yeri girişinin önü çevrede yer bulamazsanız ziyaretçiler için ayrılmış 4 araclik kapasitesi var kaldırım a çıkmanız gerekiyor

3 gibi geldim açıktı bence burası resim galerisi sadece resim var ve o resimlerde yaşayanların o zaman neler yaşadığını ve hissettiğini görebilirsiniz iletişimin suyun elektiriğin çadırda yaşamanın en önemlisi can kaybının olduğu o zamanı görmek anlamak insanı başka bir havaya sokuyor..yarım saatinizi ayırıp uğrayın derim belki kendi hayatınıza bile bir anlama katabilirsiniz...

Daha kapsamlı olabilirdi, ama sakaryadaki o büyük depremi resimlerle derinden anlatıyor.

Etkileyici ancak bakımsız bakanlığın unuttuğu yerlerden hatırlanması için inşallah deprem olmaz

Adapazarı 'nin bir deprem kenti olduğu gerçeğini anlatmak için meydana getirilmiş bir müze.1999 depremi ve daha önce yaşanmış depremlere ait görüntüler paylaşılıyor.1999 depreminde ölenlerin isimleri toplu halde bir bölümde yaşatılıyor.Ayrica deprem simülasyon odası var.Arzu ederseniz simülasyon odasında 7.4 depremi simüle edilmiş olarak yaşıyorsunuz.İki tane Ukraynalı genç kız ile onların ısrarıyla girdim deprem simülasyon odasına.Kaçmamak için zor tuttum kendimi.Ölenlere Allah'tan rahmet diliyorum.

Çok kötü şeyleri hatırlatsa da neler neler olabileceğini gösteren bi müze.. fotoğraflar çok sarsıcı

Sakarya merkezde gezebileceğiniz sayılı müzelerden biri güzel dizayn edilmiş hislerinize mukayet olun. Kimin emeği varsa ellerine sağlık…

İçeride 17 Ağustos 1999 depremine ait fotoğraflar ve simülasyonlar var gidilip görülmesi gereken bir yer ?

Sakarya Adapazarı merkezde bulunuyor. 17 Ağustos 1999 depreminde hayatını kaybedenlerin ve yaşanan acıların anısına yapılan müze, depremden sonraki fotoğraflar ve depremi yaşatan bir simülasyon platformla insanı yaşanan acılara götürüyor. Gezerken içim parçalandı... Rabbim böyle bir acı ile ülkemizi bir daha sınamasın inşallah... Sakarya'ya geldiğinizde uğramanızı tavsiye ederim...

Bir müzenin ücretsiz olması çok güzel. O yönden beğendim. Ama çok eski bakımsız bir müze. Depreme ait fotolardan oluşan bir müze. Onun dışında birsey bulunmuyor. Haftaici gittim hiç kimse yoktu.

Öğrencilerimizle ziyaret ettiğimiz deprem müzesi deprem farkındalığı oluşturmak için çok güzel dizayn edilmiş l.Ayrıca oradaki görevli beyefendi son derece kibar ve ilgiliydi.

Burada girdigimde tarif edemeyeceğim duygular var.. Lakin benim takildigim bir şey var.burasi şehrin göbeğinde 17 Ağustos da acıların hüznün gözyaşının fotoğraf ve kareleri var burada vefat edenlerin isimlerinin yazıldığı mumluk gibi duran alanın aşırı pis toz ve isimlerinin okunamayacak kadar tozla kaplı olması orasını belediye nasıl öyle bırakır anlam vermekte zorlanıyorum.. hiçbir yetkili o toz pisliği görmüyor..

Biz İstanbul Küçükçekmece’de depreme yakalandık. 4 yaşındaydım ama o feci 45 saniyenin her saniyesini hatırlıyorum. Günlerce sokakta çadırda yattık. Evin içine girdiğimizde de masanın altından 6 ay boyunca hiç çıkmadım. Evet, masanın altına annem yatak serdi. Orda yedim, orda yıkandım, orda oynadım… Deprem travması olan biri olarak bugün müzeyi gezmeye geldim. Çok etkilendim. Özellikle gezdiğim sırada bir okul gezisi nedeniyle çok öğrenci vardı. Öğrenciler gruplar halinde simülasyona girdiler. Depremin yarattığı o şiddeti ve sesi yeniden izledim, yaşadım ve ağlayarak müzeden çıkmak zorunda kaldım. Üzerinden 23 sene geçmiş ama kalbim ve ruhum yine dayanmadı. Depremde yakınlarını kaybedenlere sabırlar diliyorum. Onlar için buraya gelmek daha da zordur. Bilmenizi istiyorum. Sizlere ve vefat eden yakınlarınıza dua eden binlerce yürek var. Rahmetle..